boek je vakantie bij de ANWB

Pas geleden heb ik weer eens wat nieuws uitgeprobeerd naar een recept, wat ik van een bekende kok heb. De reden dat ik het voor mezelf had genoteerd, was puur nieuwsgierigheid. En het idee dat als een bepaald gerecht op immens veel menukaarten voorbij komt, het toch wel lekker móet zijn? Ik heb het hier over Quiche Lorraine, de moeder van alle hartige taarten.

 

Hartige taarten maken

Voorheen maakte ik altijd hartige taart volgens een recept van Koopmans. Lekker makkelijk met een pakje de bodem maken, zelf je vulling bedenken en dan de mix zelf voor de quiche, ook met behulp van een zakje. Super makkelijk en erg lekker.

Ik kwam er achter dat deze quiche nog lekkerder is, als je de vulling wat langer klopt. Ik klopte hem niet altijd lang genoeg en als ik dan mijn springvorm ging vullen, dan lekte het er nogal eens doorheen. Zonde van je quiche, oven aangebrand, keuken gevuld met dikke rookwolken: daar werd niemand vrolijk van.

Uiteindelijk heb ik een echte quiche-vorm gekocht: een witte, stenen schaal met geschulpte rand. In mijn beleving de ultieme bakvorm voor quiche, maar ook appeltaart en dergelijke. Vooral in (oude) tekenfilms zie je dit model schaal vaak terugkomen als er taart is gebakken, welke dan in een raamkozijn staat af te koelen. Dat is een beetje om je een indruk te geven welke ik bedoel. Met deze schaal liep mijn quiche vulling ook niet meer uit…

 

Le Quiche Lorraine, de moeder van alle hartige taarten

Maar ik wist dat er een ultieme klassieker bestond, namelijk de Quiche Lorraine. De moeder van alle hartige taarten, zeg maar.

Deze stond een keer op de menukaart van een groot warenhuis in het centrum. Nieuwsgierig als ik was naar deze lekkernij, heb ik hem besteld. Hij zag er prachtig uit, mooie korst en zo te zien goed gebakken. De eerste paar happen waren ook heerlijk, maar toen kwam ik bij het midden uit….

Nu moet ik misschien eerst even uitleggen, dat de traditionele Quiche Lorraine heel simpel is: een bodem van deeg, vulling van eieren met slagroom, crème fraîche en spek. Het is dus de bedoeling, dat je het spek van te voren wel een beetje bakt, maar niet helemaal krokant bakt. Dat wist ik dus niet. En laat ik nou van één ding gruwelen en dat is halfrauw spek…. Ik kwam dus achter deze verrassing na hap vier van mijn quiche.

Uitgespuugd heb ik het niet, maar ik heb er niet van genoten. Ik moet ook zeggen dat dit gelijk de laatste keer was, dat ik in deze gelegenheid heb gegeten. Ik vond het heel raar dat een restaurant zoals deze halfrauw eten zou serveren, maar er zijn gekkere dingen op deze wereld.

Totdat ik dus het recept tegen kwam en het blijkt dat er juist halfrauw spek in moet! Zoals ik het toen gegeten heb, was eigenlijk helemaal niet zo gek. Sterker nog; ik vermoed dat hier een veel betere kok aan het werk is geweest dan diegene van wie ik het recept heb, maar het bleek dus gewoon niet mijn smaak.

Omdat ik bij het lezen van een recept altijd inschat hoe iets ongeveer smaakt en vooral ook mijn eigen voorkeur laat prevaleren, heb ik bij het maken van de quiche in dit geval er voor gekozen om het spek wél uit te bakken. Niet droog krokant à la beef jerky, maar zeker niet meer rauw. Ook heb ik de Gruyere-kaas uit het recept vervangen door eigen merk jong belegen. En dat viel niet tegen!

Ik heb zelden zo’n heerlijke smaaksensatie geproefd; alles was aanwezig. Een zoetje, een zuurtje, een zoutje. Ik heb er zo van genoten, dat ik hem binnenkort weer ga maken. Ik kijk er nu al naar uit!

Dokteronline.com

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in