Het boemelbusje: hulde aan het OV

Het openbaar vervoer in Nederland is goed geregeld. Althans, dat vind ik. Met uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Ook ik irriteer me als de treinen niet rijden bij een eerste stevige windvlaag of als er ergens een tram ontspoort, maar over het algemeen rijdt alles. Niet per se op de tijd die jij zou willen, maar ook dat laat ik hier even voor het gemak buiten beschouwing.

Zelfs dorpen als Ikkomhierandersnooit of Verwegvanalles zijn met OV bereikbaar

Waar ik wel met name op doel, is dat praktisch alles bereikbaar is met het openbaar vervoer. Ik verbaas me er soms over dat in de meest afgelegen uithoeken van het land nog een busverbinding bestaat. Hoe verder afgelegen hoe meer mensen er afhankelijk van zijn natuurlijk, maar zelfs in dorpen als Ikkomhierandersnooit of Verwegvanalles rijdt in ieder geval minimaal één bus.

Sinds ik mijn auto heb verkocht, ben ik zelf ook grotendeels afhankelijk van het openbaar vervoer. Alles binnen een straal van vijf kilometer loop of fiets ik, maar naar mijn werk maak ik graag gebruik van het openbaar vervoer. Om op mijn werk te kunnen komen heb ik diverse mogelijkheden. Ik kan met een tram, met de trein en met de bus. De keuze is reuze! Over het algemeen neem ik de tram, maar ik maak tegenwoordig vaker gebruik van de bus.

Het boemelbusje: hulde aan het OV

En dat is dus een grappig verhaal… Mijn route met het openbaar vervoer stippel ik eigenlijk altijd uit via Google Maps. Deze werkt snel en is erg makkelijk. Bij het zoeken van de beste route, gaf hij hierbij aan dat ik bus 53 moest hebben en dat ik daarvoor kon opstappen bij het station.

Zo gezegd, zo gedaan. Vol verlangen stond ik bij de halte bij het station en ik zag de ene na de andere bus voorbij komen, maar geen nummer 53. Wel zag ik ietsje verder langs de stoeprand een grote taxibus staan. We hebben het hier over het type, dat voornamelijk gebruikt wordt als regiotaxi en wat vaak wordt ingezet voor het vervoer van bejaarden of rolstoelgebruikers. De bus zelf heeft een beperkt aantal zitplekken en had aan de achterzijde grote, openslaande deuren.

Ik besloot toch naar deze bus te lopen, want hij stond toch echt heel specifiek bij de “normale bushalte” geparkeerd. Tot mijn grote verbazing bleek dit dus nummer 53 te zijn! De bus zelf had eenzelfde soort lichtkrant voorop met het nummer en op de ramen zaten witte, uitgeprinte A4-tjes met het nummer “53”. Je kon het eigenlijk niet missen…

Bij het instappen bleek het gewoon een miniversie te zijn van de normale streekbus: inchecken met mijn OV-chipkaart was mogelijk, op het scherm werden de haltes getoond en je kunt gewoon op de knop drukken om eruit gelaten te worden. Alles is dus aanwezig!

Het mooie van deze busverbindingen zijn de leuke routes, maar ook het gesprek wat je kunt hebben met de buschauffeur. En als je maar vaak genoeg van deze buslijnen gebruikt maakt, leer je de andere passagiers al snel genoeg kennen en weet je precies waar iedereen er uit moet.

Hoewel ik dus genoeg keuze heb uit openbaar vervoer naar mijn werk, maak ik toch het liefste gebruik van deze busverbinding, die ik liefkozend “het boemelbusje” ben gaan noemen. Hij rijdt altijd, hij rijdt ook op tijd en je kunt erop vertrouwen: hulde aan het openbaar vervoer!