Ken je dat? Je hebt eindelijk een huis gevonden, maar er moet nog heel wat aan gebeuren. En dan begint de ellende pas goed. Ontdek het leed dat verbouwen heet…
Inhoud
Klusprogramma’s op tv
Er zijn mensen, die vinden verbouwen leuk. Hele klusprogramma’s komen er voorbij op tv met tips en handigheidjes voor leergierige mensen met gouden handjes. Helaas ben ik daar zelf niet een van. Ik dacht altijd dat ik klussen en verbouwen leuk vond, maar ondertussen weet ik dat ik voornamelijk blij word van het feit dat de klus naar voldoening is afgerond en mijn relatie de verbouwing nog steeds overleefd heeft.
Want niet alleen financieel is verbouwen een aanslag, ook op lichamelijk en emotioneel vlak wordt er iets van je gevraagd. En toch stap ik er iedere keer weer met volle moed in, om gedesillusioneerd en psychisch afgevlakt weer tot rust te komen tot de volgende verbouwing….
Leestip: Deze binnenkijkers op Funda moet je gezien hebben
Ons eerste klushuis
Het begon met ons eerste huis: een jaren 30 woning met veel houten kozijnen, dus maanden zijn we bezig geweest met schuren, schoonmaken en schilderen. De muren moesten gewit worden, de plafonds alleen schoon gemaakt en er moest behangen worden. En dat vond ik toen al een heftige klus, want ik wist van toeten noch blazen. Uiteindelijk was het af en konden we er in. Klaar! Zou je denken, maar niets was minder waar!
Het leed dat verbouwen heet: verplicht klussen vanuit de gemeente
Daaraan voorafgaand had de gemeente zich afgevraagd wat er met die wijk moest gebeuren; slopen of aanpakken. Aangezien het merendeel van de bewoners niet weg wilden, werd besloten tot verbouwen. Maar omdat deze wijk alleen uit koopwoningen bestond, werd de rekening daartoe bij de eigenaren neergelegd.
Een vuistdik vernietigend rapport met alle uit te voeren werkzaamheden plofte bij iedereen op de mat met de eis om binnen vijf jaar alles uitgevoerd te hebben naar believen van de gemeente, anders zou deze alsnog de openstaande klussen laten uitvoeren en de rekening verhalen op de bewoners.
En ik kan je zeggen: als je net 20 bent, je eerste huisje hebt kunnen kopen met je eerste baan, dan is dat een keiharde binnenkomer naar de realiteit. Maar wij hebben ons er niet door op de kop laten zitten en alle werkzaamheden zelf uitgevoerd. En met zelf bedoel ik ook echt ZELF.
Alle kluswerkzaamheden zelf uitvoeren
De dagen dat wij in de ijskou op de steiger stonden om zelf de losse voegjes uit te hakken en de kapotte stenen te vervangen, waren niet meer te tellen. De avonden en weekenden dat we met de buren bij elkaar zaten om alles door te nemen leken eindeloos.
En dan heb ik het nog niet eens over de bezoekjes aan de bouwmarkten om alle materialen te halen, want daar kwam helemaal geen einde aan. De lateien, de boeidelen, het dak; alles hebben we zelf opgeknapt. Nadat we alles hadden aangepakt, hebben we de gemeente geïnformeerd.
Een inspecteur kwam kijken, heeft alles beoordeeld en na een paar maanden kregen we eindelijk het verlossende woord, dat we geslaagd waren. Helaas woonden we toen zelf al niet meer op dat adres; het verbouwen was ons te veel geworden.
Als ik er nu op terug kijk ben ik nog steeds trots dat we het allemaal zelf gedaan hebben. Is ook een mooie opsteker voor je eigenwaarde, een bewijs van je kunnen, maar een hobby gaat het niet worden. En als ik dan nu een keer langs een steiger loop, kijk ik even omhoog naar de bouwvakkers die daar bezig zijn en denk ik “verbouwen moet je lekker aan de enthousiastelingen over laten”.
